Хусусиятхои матои пашмини соф.
1、Ҷабби намии пашм: Пашм нахи табиӣ буда, ҷабби хуби рутубат дорад. Таҳқиқотҳо нишон доданд, ки намии он новобаста аз шароити ҳарорат ва намӣ аз нахҳои анъанавии синтетикӣ ва нахҳои табиӣ, аз қабили пахта ва абрешим беҳтар аст.
2, эҳсоси салқии пашм: вақте ки бадан арақ мекунад, азбаски пашм азхудкунии намии баланд дорад, метавонад намии ҳавои атрофи пӯстро дар доираи пасти тағйирот нигоҳ дорад, ки ин яке аз сабабҳои бароҳат ва хушк будани матоъҳои пашмин аст. тобистон.
3, азхудкунии баланди об: пашм нахи хеле хуби гидрофилӣ аст, ки пӯшидан хеле бароҳат аст.
4. Гармӣ: Пашм дорои ҷингилаҳои табиӣ мебошад, ки монеаи ҳаворо эҷод мекунад, ки ҷараён намегирад.
5. Давомнокӣ: Пашм дорад, хеле хуб кашиш ва барқарорсозии чандирӣ, ва дорои сохтори миқёси махсус ва хосиятҳои мепечонад аъло, аз ин рӯ, он низ нигоҳ доштани намуди хуб.
Либоси пашмин аз сафеда бой буданаш хос аст, худро ҳамвор, ҳамвор ҳис мекунад, пас аз баровардани даст зуд ба шакли аввалааш баргардонидани матоъро сабук часпида, қобилияти хотираи муайян дорад. Матоъ кобилияти муайяни хотира дорад. Он хуб мувофиқ аст ва ба осонӣ ифлос нест ва тоза кардан осон нест, аммо бояд қайд кард, ки он набояд шуста шавад.